វិជ្ជរ៉ា និងសុផុនគឺជាសង្សារនឹងគ្នា ពួកគេស្រលាញ់គ្នាជាង៣ឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែពួកគេមិនដែលធ្វើអ្វីអោយហួសព្រំដែនកំណត់នៃប្រពៃណីឡើយ ។ វិជ្ជរ៉ានាងជាស្រីដែលមានរូបឆោមលោមពណ៌ល្អស្រស់ឆើតឆាយ រាងតូចច្រឡឹងមុខមានមន្តស្នេហ៍ រីឯសុផុនវិញគេមានរូបរាងរឹងមាំ មាឌធំសាច់ដុំកង់ៗព្រោះជាកូនកសិករធ្វើការងារដោយកំលាំង ។
ថ្ងៃមួយវិជ្ជរ៉ានាងនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង
ព្រោះតែឪពុកម្ដាយរបស់នាងជាប់រវល់ទៅជួយរៀបចំផ្ទះបងប្អូនជីដូនមួយដែលទើបតែសង់ហើយថ្មីនៅភ្នំពេញ
។ វិជ្ជរ៉ាក៏បានទូរសព្ទទៅរកសុផុន...
«អាឡូ បងផុនទំនេរអត់? »
«មានការអី សំណព្វចិត្តបង? »
«នៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង អូនអផ្សុកណាស់ ចង់ហៅបងមកកំដរបានអត់?»
«បានតើអូន ចាំម៉ាភ្លែតបងទៅដល់លូវហើយ»
មួយសន្ទុះសុផុនក៏មកដល់
វិជ្ជរ៉ាក៏បានចេញទៅបើកទ្វារផ្ទះ រួចក៏បណ្ដើរគ្នាចូលទៅក្នុងផ្ទះជជែកគ្នាផង
មើលទូរទស្សន៍ផងគ្រាន់ជាការកំសាន្ត ។
ពិតជាចៃដន្យល្អមែនសូម្បីតែទូរទស្សន៍ក៏វាយល់ពីអារម្មណ៍ស្រីប្រុសដែលនៅតែពីរនាក់តទល់ដែរ
ឈុតឆាកក្នុងភាពយន្ត តួអង្គប្រុសស្រីកំពុងតែដល់វគ្គក្ដៅសាច់យ៉ាងរោលរាល
គឺតួប្រុសបានថើបជញ្ជក់មាត់តួស្រីផ្ដេកផ្ដួលទៅលើគ្រែពូក
ដៃរាវច្របាច់គ្រប់កន្លុកកន្លៀត.... ធ្វើអោយសុផុន និងវិជ្ជរ៉ា
ឈប់និយាយនៅស្ងៀមទ្រឹងដូចដុំថ្ម
ប៉ុន្តែក្រសែភ្នែកនៅតែសម្លឹងឈុតឆាកក្នុងទូរទស្សន៍មិនដាក់ភ្នែក ។ ដោយទ្រាំមិនបាន
វិជ្ជរ៉ាក៏បានងាកមុខចេញបំរុងយកកែវទឹកមកញ៉ាំ
ស្រាប់តែនាងប្រទះឃើញលិង្គរបស់សុផុនកំពុងតែទុលខោ ធ្វើអោយនាងភ្ញាក់ផ្អើលបើកភ្នែកធំៗ
(ធំហើយវែងទៀតបងផុន) នាងគិតក្នុងចិត្ត ។ វិជ្ជរ៉ាសម្លឹងមិនដាក់ភ្នែក
រីឯសុផុនវិញកំពុងតែជក់អារម្មណ៍នឹងឈុតឆាកក្នុងទូរទស្សន៍
ងាកមកភ្ញាក់នឹងវិជ្ជរ៉ាដែលកំពុងសម្លឹងមើលប្រដាប់របស់ខ្លួនដែលកំពុងឡើងរឹងដល់កំរិត....(ភ្លេចស្លៀកលីអូមកទៀតអញ់)
គេគិតក្នុងចិត្តទាំងអៀនខ្មាស់ រួចយកដៃទៅខ្ទប់កន្លែងសំងាត់របស់ខ្លួន ។
ពេលនេះតណ្ហារបស់អ្នកទាំងពីរបានឆាបឆេះដល់កំរិតទៅហើយ
។ ដោយឃើញឱកាសល្អហុចអោយ សុផុនបានក្រោកឡើង ស្រាតខោទំលាក់ឆ្វោក បង្ហាញចេញអាវុធពិសេសដ៏ធំវែងរបស់ខ្លួននៅនឹងមុខវិជ្ជរ៉ាតែម្ដង...
«អូនឯងសម្លឹងវាចឹង ចង់ញ៉ាំវាមែន?»
វិជ្ជរ៉ាក៏ចង់សាក់ខ្លាំងណាស់ដែរ
ព្រោះធ្លាបតែឮមិត្តភក្ដិនិយាយប្រាប់មិនដែលបានប៉ះម្ដងណាសោះ ។
ដោយឃើញវិជ្ជរ៉ានៅស្ងៀមទ្រឹងដូច្នេះ សុផុនក៏និយាយបន្ត...
«ម៉េចអូននៅស្ងៀមចឹង? បើចង់ប៉ះ ប៉ះបានតាមចិត្ត បងជារបស់អូនហើយតើ »
ទប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងលែងបានហើយ
វិជ្ជរ៉ាក៏បានចូលទៅលុតជង្គង់ពីមុខសុផុន
រួចប្រើអណ្ដាតលិទ្ធថ្នមៗលើក្បាលអាវុធទិព្វរបស់សុផុន
គ្រលៀសក្រឡឹងជុំវិញក្បាលត្រម៉ែងឆ្វាច់ៗ ធ្វើអោយសុផុនឈរលែងនឹង
ទប់សម្លេងក៏មិនជាប់...
«ស៊ឹត....អាស ស្រួលណាស់អូន...ស៊ឹត....»
វិជ្ជរ៉ាឮសង្សាររបស់នាងថ្ងូរស្រួលខ្លាំងបែបនេះ
ធ្វើអោយនាងកាន់តែបានចិត្តក្រលៀសលិទ្ធលើក្បាលមួយសន្ទុះ
នាងចាប់សាច់ក្រកសាច់ដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងមាត់ពេញមួយទំហ៊ឹងតែម្ដង
ធ្វើអោយមាត់របស់នាងឡើងប៉ោងស្ទុល
រួចនាងចាប់ផ្ដើមរូតចុះរូតឡើងបង្អូសតាមបបូរមាត់នាងលាន់សូរជប់ៗ
តែមើលទៅដូចជាមិនសូវជំនាញប៉ុន្មានទេព្រោះនាងមិនធ្លាប់ធ្វើបែបនេះឡើយពីមុនមក
។ សុផុនស្រៀវស្រើបកាន់តែខ្លាំង
បានចាប់ក្បាលរបស់វិជ្ជរ៉ាជាប់រួចធ្វើចលនារែងចង្កេះរបស់គេ
ជួនកាលក៏ជ្រុលចូលមួយកប់ធ្វើអោយនាងខក់ឡើងហៀរទឹកមាត់កក្លាក់ទៀតផង ។
ឈុតឆាកក្រៅទូរទស្សន៍កំពុងតែដំណើរការល្អផងស្រាប់តែសំលេងទូរសព្ទរបស់វិជ្ជរ៉ាបានរោទិ៍ឡើងកាត់ចង្វាក់ដាច់អស់រលីង
នាងក៏ផ្អាកការញ៉ាំការ៉េមតែដៃរបស់នាងនៅតែចាប់កាន់ប្រដាប់របស់នាយរូតចុះឡើងមិនឈប់....
«អាឡូ ប៉ាមានការអីហ្នឹង?»
«អាឡូ កូនញ៉ាំបាយហើយនៅ?»
«ចាស៎ នៅទេប៉ា ហើយប៉ាមានការអីទៀត»
«គ្មានអីទេ ប៉ាគ្រាន់តែខលប្រាប់ថាប៉ានិងម៉ាក់កំពុងរៀបចំចេញទៅវិញហើយ»
«អូ! ចឹងទេហ៍...»
សុផុនគ្រាន់តែឮថាប៉ា គេគិតក្នុងចិត្តថា “ចប់ហើយអញ់
ខាស៊ីនំហើយអញ់” ប៉ុន្តែអ្វីៗមិនដូចជាការគិតរបស់គេឡើយ
ក្រោយពីដាក់ទូរសព្ទចុះ វិជ្ជរ៉ាបានងើបឡើងស្រាតខោរបស់ខ្លួនចេញ
រួចទៅអង្គុយលើសាឡុងបក់ដៃហៅសុផុន...
«អោយឆាប់មកបងយើងមានពេលមិនច្រើនទេ
តិចលោប៉ាម៉ាក់អូនមកទាន់មានរឿងមិនខានទេ»
សុផុនសែនសប្បាយចិត្តឥតឧបមា
មិននឹកស្មានថាគ្រាន់តែមកកំដរនាងធម្មតាសោះ
បែរជាមានសំណាងបែបនេះសោះព្រោះរបស់ដែលគេចង់ប៉ះជាយូរមកហើយ តែមិនហ៊ានលូក ។
មិនអោយខាតពេលយូរ
សុផុនបានដាក់អោយវិជ្ជរ៉ាដេកថ្មមៗទៅលើសាឡុង រួចឡើងពោបចន្លោះជើងនាង
បន្ទាប់មកគេបានចាប់កាន់កាណុងធំរបស់គេមកត្រដុសញ៉ុលៗនៅមាត់ល្អាងកាមទេពរបស់វិជ្ជរ៉ា
ដែលកំពុងតែសើមជោកទៅដោយទឹករំអិលស្នេហ៍ ធ្វើអោយប្រឡាក់សើមចុងរបស់នាយឡើងរអិលព្រិល ។
បន្ទាប់ពីឃើញថាសំណើមមានគ្រប់គ្រាន់ហើយ
នាងយើងបានញាត់បញ្ចូលនាគរាជក្បាលទំពែកលិចចូលជ្រុចទៅក្នុងរន្ធស្នេហ៍ដ៏តូចចង្អៀតរបស់វិជ្ជរ៉ា
ប៉ុន្តែដោយសារតែរន្ធរបស់នាងនៅថ្មីចែសមិនធ្លាប់មានអ្វីឆ្លងកាត់
ធ្វើអោយនាគរាជពិបាកលូនចូលណាស់ ។ នាគរាជលូនចូលបានពាក់កណ្ដាលខ្លួន
វិជ្ជរ៉ាបានយកដៃទប់ចង្កេះរបស់សុផុនជាប់...
«អូយ បងតិចៗ ឈឺណាស់...»
សុផុនយល់ការណ៍ក៏នៅទ្រឹងមួយសន្ទុះងាកមកថើបជញ្ជក់មាត់នាង
និងបង្អូសចុះមកលិទ្ធកូនភ្នំដ៏រឹងកំព្រឹសទាំងសងខាង
ខាំញិញលើចុងតិចៗដើម្បីបង្កើនអារម្មណ៍របស់នាងអោយកាន់តែខ្លាំង ។
ដោយឃើញថាវិជ្ជរ៉ាកំពុងតែស្លុងអារម្មណ៍ក្នុងភាពស្រៀវស្រើបហើយនោះ
សុផុនបានសង្កត់ចង្កេះរបស់គេចុះមួយទំហឹងរហូតដល់នាគរាជលិចចូលកប់ដល់គល់ ធ្វើអោយវិជ្ជរ៉ាភ្ញាក់ខ្លួនក្រញ៉ាង
ប៉ុន្តែនាងមិនបានទប់នាយទៀតទេ
នាងបានអោយក្រសោបរាងកាយរបស់នាយស្ទើរតែរលាយចូលជាខ្លួនមួយទៅហើយ
ព្រោះពេលនេះភាពឈឺចាប់លាយឡំជាមួយនឹងសម្រើបតណ្ហាបានធ្វើអោយអារម្មណ៍របស់នាងច្របូកច្របល់យ៉ាងខ្លាំង
។ សុផុនចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាវាយលុករន្ធដ៏ចង្អៀតខ្លាំងៗតែម្ដង
ព្រោះតែគេមិនដែលបានភ្លក្សរសជាតិក្រមុំព្រហ្មចារីបែបនេះពីមុនមកឡើយ
វាពិតជាស្រួលខ្លាំងណាស់ ស្រួលហួសបរិយាយ ។
វិជ្ជរ៉ាបិទភ្នែកជិតឈឹងសម្ងំអោយរិតសង្សារបណ្ដូលចិត្តដោយក្ដីស្រៀវស្រើប
ប៉ុន្តែសម្លេងថ្ងូរបែបធម្មជាតិរបស់ស្ត្រីគឺមិនអាចទប់មិនអោយឮបានឡើយ នាងបញ្ចេញសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងគ្រលួចពេញក្នុងផ្ទះ...
«អាស....ស៊ឺត....ស៊ឺត....អាស បងផុន !»
សុផុនកាន់តែវាយលុកខ្លាំងឡើងៗព្រោះវាតឹងណែនស្រួលមែនទែន
ការវាយលុកបានប្រហែលជា៥នាទីក្រោយមក ទឹកសខាប់ ក្ដៅឧណ្ឌៗរបស់នាយយើង
បានបាញ់ចេញមកពេញក្នុងល្អាងស្នេហ៍របស់វិជ្ជរ៉ា ហូរហៀរចេញមកខាងក្រៅលាយឡំជាមួយនឹងឈាមព្រហ្មចារីតិចៗផងដែរ
។
